Επικίνδυνη υστεροβουλία Του Παντελή Μπουκάλα πηγή : Καθημερινή

Επικίνδυνη υστεροβουλία Του Παντελή Μπουκάλα Εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την προστασία που τους παρέχει η θεσμοθετημένη ασυλία τους, και ενόσω ο αρχηγός τους παίζει το παιχνίδι του στρογγυλέματος και του «απαπά! εμείς; ποτέ!», οι βουλευτές της Χ.Α. επιδίδονται στο δικό τους παιχνίδι: της χυδαίας πρόκλησης. Σαν να συμμετέχουν σε κάποιον εσωτερικό διαγωνισμό βαναυσότητας, για να κερδίσουν όλοι τους, όπως ο κ. Κασιδιάρης με τα χαστούκια του και ο κ. «Καιάδας» με τα «εγέρθητος», τα πέντε λεπτά προβολής που ίσως τους ξαναστείλουν στη Βουλή. Κάθε μέρα, ένα, δύο, πέντε επεισόδια. Παντού στην Ελλάδα. Εντός και εκτός Κοινοβουλίου. «Πολιτικά περιττώματα» λοιπόν οι πρόεδροι της Βουλής, όπως απεφάνθη ο ουροβόλος κ. Παπάς. «Νιότη του κόσμου» ο Χίτλερ και ο χιτλερισμός (και αυτό ο κ. Παπάς το κήρυξε, εν μέση Βουλή, επανυιοθετώντας ανενδοίαστα παλαιότερο κείμενό του). «Συμμορίτες» οι αριστεροί (μάλλον γι’ αυτό εξαφανίζονται τα κονσερβοκούτια από τους κάδους της ανακύκλωσης). «Γίδια» οι βουλευτές όλων των υπόλοιπων κομμάτων, όπως κήρυξε ο κ. Ηλιόπουλος, με το «ζιγκ χάιλ» ελληνοπρεπώς τατουαρισμένο στο μπράτσο του. Παρτάλια, κουρέλια, λεχρίτες, προδότες, κατσαρίδες όσοι στέκονται εμπόδιο στον ρατσισμό τους και, διακινδυνεύοντας, δεν τους επιτρέπουν να κάνουν ό,τι ορίζει ο ετσιθελισμός τους. Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε λαϊκές αγορές. Κατατρομοκράτηση των μουσουλμάνων της Θράκης. Εισβολές σε νοσοκομεία. Βιαιοπραγία κατά του δημάρχου της Αθήνας. Τραμπουκισμοί εις βάρος όσων γιατρών αδιαφορούν για το θρήσκευμα ή το χρώμα των πασχόντων. Τσαμπουκάδες με το πιστόλι στην τσέπη. Αυτά οι επικεφαλής. Τα σκοτεινά παραδείγματα. Και από κοντά οι οπαδοί. Οργανωμένοι και «αυθόρμητοι». Με τα στρατιωτικά τους ή με τα πολιτικά τους. Μοιρασμένοι σε διμοιρίες ή σε λόχους, σε αγέλες μάλλον, μια και όλο την αρχαία Σπάρτη επικαλούνται με βροντώδη αγραμματοσύνη. Αλλά όχι. Τίποτα πιο ταιριαστό από τα «Τάγματα Εφόδου», το πρότυπό τους. Τη δράση των οποίων εναντίον μεταναστών και πάσης φύσεως διαφορετικών, μειονοτικών ή ανήμπορων την ομολογούν με περηφάνια οι λίγοι που συλλαμβάνονται· όσοι δηλαδή δεν καλύπτονται από το όχι και τόσο αόρατο δίχτυ προστασίας που έχει απλώσει πάνω από τη Χ.Α. ένα μεγάλο κομμάτι της αστυνομίας. Και όμως. Δεν συμμερίζονται στον ίδιο βαθμό όλοι οι πολιτικοί τον φόβο που προκαλεί η αποχαλινωμένη δράση των μαύρων ταγμάτων. Οι υστερόβουλοι κάνουν τους ψηφοθηρικούς υπολογισμούς τους, χαρτογραφώντας την κομματική προέλευση των χρυσαυγιτών και μετρώντας τις πιθανότητες επιστροφής τους στις ρίζες, ας πούμε με τη βοήθεια ενός ρουσφετιού, σύμφωνα με την παραδοσιακή τεχνική. Και δεν φαίνεται να τους απασχολεί το ότι το όνομα Ελλάς κατάντησε να κυκλοφορεί στα ξένα στόματα σαν συνώνυμο της μισαλλοδοξίας, του αντισημιτισμού και της ξενοφοβίας. Μα αυτοί δεν είναι που τόσο κόπτονται για την «εικόνα της χώρας»; Πώς αφήνουν να μαυρίζει;