Το κείμενο αυτό είναι το σχέδιο απόφασης που προτάθηκε από 20 μέλη της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ στη συνεδρίαση στις 6&7-10-2012 και μειοψηφισε.
ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Τρεις μήνες μετά την απόφαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ για στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά, το κόμμα μας βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες επιλογές.
Τα επιχειρήματα που στήριξαν την απόφασή μας αυτή ήταν οι έκτακτες συνθήκες της χώρας και η δέσμευση των 3 κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση σε μια προγραμματική συμφωνία.
Δεν εκτιμήθηκε όμως ότι ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων που προέκυψε από τις εκλογές, δεν επιτρέπει την ριζική αλλαγή της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Αλλαγή αναγκαία, όπως εκτιμούσαμε από την ίδρυσή μας μέχρι και τις εκλογές του Ιουνίου, για την σταδιακή έξοδο από την κρίση.
Δυστυχώς η προγραμματική συμφωνία έχει ήδη παραβιαστεί στα βασικά της σημεία, ενώ τα νέα επώδυνα μέτρα λιτότητας που πρόκειται να λάβει η κυβέρνηση ακυρώνουν το εγχείρημα.
Σε συνδυασμό και με την παραβίαση των προγραμματικών θέσεων της ΔΗΜΑΡ, τεκμηριώνεται ή άποψη ότι τίποτα σε αυτή τη χώρα δεν κινείται με γνώμονα τη συνέπεια και την αξιοπιστία.
Ενώ συμμετείχαμε στην κυβέρνηση με πρόθεση να λειτουργήσουμε ως ανάχωμα στις μέχρι σήμερα ασκούμενες πολιτικές διαπιστώνουμε ότι συνεχίζονται οι παλιές κομματικές και πελατειακές συνταγές και δεν διακρίνεται καμία μεταρρυθμιστική πνοή με προοδευτικό πρόσημο.
Οι εκλογές σήμερα πια φαντάζουν σαν μια απλή παρένθεση για την εκτόνωση της λαϊκής οργής. Το κόμμα μας δείχνει ανήμπορο να επηρεάσει ουσιαστικά την κυβερνητική πορεία προς μια διαφορετική κατεύθυνση.
Στην πράξη δίνουμε την εντύπωση ότι νομιμοποιούμε άδικες και αδιέξοδες πολιτικές. Στο όνομα της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, υιοθετούνται νεοφιλελεύθερες επιλογές με αποτέλεσμα ακριβώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο. Δηλαδή, διαιωνίζεται η αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας στη ζώνη του ευρώ, χωρίς να απομακρύνεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας.
Η ανοχή που μας δείχνει ακόμα η κοινωνία οφείλεται στην αναγνώριση του αξιακού φορτίου και του ήθους με το οποίο μας πλούτισε η ιστορική μας διαδρομή. Και αυτό το αξιακό φορτίο οφείλουμε όλοι μας να το διαφυλάξουμε
Η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Καμία πολιτική δεν μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ανάκαμψη χωρίς την αναστροφή αυτής της τάσης και την χάραξη αναπτυξιακών πολιτικών.
Σήμερα, η Τρόικα συνεχίζει, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο από την κυβέρνηση και με προκλητικό τρόπο, την πιστή επιβολή της πολιτικής του 2ου Μνημονίου, που στοχεύει στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, στον εκμηδενισμό του κοινωνικού κράτους, στην αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα, στην παράδοση στους κανόνες της αγοράς της ρύθμισης της κοινωνίας και της οικονομίας.
Δεν πρόκειται για «λάθος συνταγή» όπως πολύ συχνά λέγεται, αλλά για πολιτική επιλογή με την οποία καμία δύναμη της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει σχέση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι ότι τα μέτρα αναδιανέμουν τον πλούτο της χώρας υπέρ αυτών που ποτέ δεν πλήρωσαν για την κρίση και ρίχνουν τα βάρη , για μια ακόμα φορά, στον γνωστό εύκολο στόχο, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η υπερψήφιση των επικείμενων μέτρων δεν είναι επιλογή διεξόδου από την κρίση.
Τα ισοδύναμα μπορεί και πρέπει να αναζητηθούν, όπως κατ᾽ επανάληψη έχουμε τονίσει, στα 70 δισ. της παραοικονομίας, τα 20 δισ. της γραφειοκρατίας, τα 30 δισ. της φοροδιαφυγής και τα πολλά δισ. της δημόσιας σπατάλης. Κύριος στόχο μας παραμένει η διεύρυνση των εσόδων, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η ενίσχυση της αγοράς και της κατανάλωσης και η προοδευτική μεταρρύθμιση του κράτους.
Υπάρχει δρόμος για να εξασφαλίσουμε την αναγκαία χρηματοδότηση της οικονομίας., στο πλαίσιο των διεθνών μας υποχρεώσεων, χωρίς να διαλύσουμε την κοινωνία. Είναι ο δρόμος που σταθερά και με συνέπεια υποδεικνύαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο δρόμος της διεκδίκησης ευρωπαϊκής λύσης για την αντιμετώπιση του χρέους, ο δρόμος μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής. Αυτός ο δρόμος όμως, απαιτεί διαφορετική πολιτική και διαφορετικό πολιτικό συσχετισμό. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα τέτοιο δρόμο και γιατί δεν τον πιστεύει και γιατί δεν διαθέτει ούτε την αξιοπιστία, ούτε τη φερεγγυότητα για κάτι τέτοιο.
Η ΔΗΜΑΡ τιμώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών και τον προγραμματικό της λόγο καθώς τις πολιτικές της συμφωνίες δεν δίνει θετική ψήφο στο πακέτο μέτρων που έρχεται προς ψήφιση.
ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Τρεις μήνες μετά την απόφαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ για στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά, το κόμμα μας βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμες επιλογές.
Τα επιχειρήματα που στήριξαν την απόφασή μας αυτή ήταν οι έκτακτες συνθήκες της χώρας και η δέσμευση των 3 κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση σε μια προγραμματική συμφωνία.
Δεν εκτιμήθηκε όμως ότι ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων που προέκυψε από τις εκλογές, δεν επιτρέπει την ριζική αλλαγή της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία 2,5 χρόνια. Αλλαγή αναγκαία, όπως εκτιμούσαμε από την ίδρυσή μας μέχρι και τις εκλογές του Ιουνίου, για την σταδιακή έξοδο από την κρίση.
Δυστυχώς η προγραμματική συμφωνία έχει ήδη παραβιαστεί στα βασικά της σημεία, ενώ τα νέα επώδυνα μέτρα λιτότητας που πρόκειται να λάβει η κυβέρνηση ακυρώνουν το εγχείρημα.
Σε συνδυασμό και με την παραβίαση των προγραμματικών θέσεων της ΔΗΜΑΡ, τεκμηριώνεται ή άποψη ότι τίποτα σε αυτή τη χώρα δεν κινείται με γνώμονα τη συνέπεια και την αξιοπιστία.
Ενώ συμμετείχαμε στην κυβέρνηση με πρόθεση να λειτουργήσουμε ως ανάχωμα στις μέχρι σήμερα ασκούμενες πολιτικές διαπιστώνουμε ότι συνεχίζονται οι παλιές κομματικές και πελατειακές συνταγές και δεν διακρίνεται καμία μεταρρυθμιστική πνοή με προοδευτικό πρόσημο.
Οι εκλογές σήμερα πια φαντάζουν σαν μια απλή παρένθεση για την εκτόνωση της λαϊκής οργής. Το κόμμα μας δείχνει ανήμπορο να επηρεάσει ουσιαστικά την κυβερνητική πορεία προς μια διαφορετική κατεύθυνση.
Στην πράξη δίνουμε την εντύπωση ότι νομιμοποιούμε άδικες και αδιέξοδες πολιτικές. Στο όνομα της παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, υιοθετούνται νεοφιλελεύθερες επιλογές με αποτέλεσμα ακριβώς αντίθετο από το επιδιωκόμενο. Δηλαδή, διαιωνίζεται η αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας στη ζώνη του ευρώ, χωρίς να απομακρύνεται ο κίνδυνος της χρεοκοπίας.
Η ανοχή που μας δείχνει ακόμα η κοινωνία οφείλεται στην αναγνώριση του αξιακού φορτίου και του ήθους με το οποίο μας πλούτισε η ιστορική μας διαδρομή. Και αυτό το αξιακό φορτίο οφείλουμε όλοι μας να το διαφυλάξουμε
Η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Καμία πολιτική δεν μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε ανάκαμψη χωρίς την αναστροφή αυτής της τάσης και την χάραξη αναπτυξιακών πολιτικών.
Σήμερα, η Τρόικα συνεχίζει, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο από την κυβέρνηση και με προκλητικό τρόπο, την πιστή επιβολή της πολιτικής του 2ου Μνημονίου, που στοχεύει στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, στον εκμηδενισμό του κοινωνικού κράτους, στην αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα, στην παράδοση στους κανόνες της αγοράς της ρύθμισης της κοινωνίας και της οικονομίας.
Δεν πρόκειται για «λάθος συνταγή» όπως πολύ συχνά λέγεται, αλλά για πολιτική επιλογή με την οποία καμία δύναμη της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει σχέση.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι ότι τα μέτρα αναδιανέμουν τον πλούτο της χώρας υπέρ αυτών που ποτέ δεν πλήρωσαν για την κρίση και ρίχνουν τα βάρη , για μια ακόμα φορά, στον γνωστό εύκολο στόχο, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η υπερψήφιση των επικείμενων μέτρων δεν είναι επιλογή διεξόδου από την κρίση.
Τα ισοδύναμα μπορεί και πρέπει να αναζητηθούν, όπως κατ᾽ επανάληψη έχουμε τονίσει, στα 70 δισ. της παραοικονομίας, τα 20 δισ. της γραφειοκρατίας, τα 30 δισ. της φοροδιαφυγής και τα πολλά δισ. της δημόσιας σπατάλης. Κύριος στόχο μας παραμένει η διεύρυνση των εσόδων, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η ενίσχυση της αγοράς και της κατανάλωσης και η προοδευτική μεταρρύθμιση του κράτους.
Υπάρχει δρόμος για να εξασφαλίσουμε την αναγκαία χρηματοδότηση της οικονομίας., στο πλαίσιο των διεθνών μας υποχρεώσεων, χωρίς να διαλύσουμε την κοινωνία. Είναι ο δρόμος που σταθερά και με συνέπεια υποδεικνύαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο δρόμος της διεκδίκησης ευρωπαϊκής λύσης για την αντιμετώπιση του χρέους, ο δρόμος μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής. Αυτός ο δρόμος όμως, απαιτεί διαφορετική πολιτική και διαφορετικό πολιτικό συσχετισμό. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα τέτοιο δρόμο και γιατί δεν τον πιστεύει και γιατί δεν διαθέτει ούτε την αξιοπιστία, ούτε τη φερεγγυότητα για κάτι τέτοιο.
Η ΔΗΜΑΡ τιμώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών και τον προγραμματικό της λόγο καθώς τις πολιτικές της συμφωνίες δεν δίνει θετική ψήφο στο πακέτο μέτρων που έρχεται προς ψήφιση.
