ΤΡΊΤΗ, 8 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Η ομιλία του Γεράσιμου Γεωργάτου στην έκτακτη ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (7/11/11)
Γεράσιμος Γεωργάτος
Οι ελιγμοί και οι αντιφάσεις στην εκφορά του πολιτικού λόγου είναι πιο ανεκτές σε περιόδους κανονικότητας. Όμως σήμερα δεν είμαστε σε μια τέτοια. Όταν μια κρίση εντείνεται, εντείνεται και η απαίτηση για ξεκάθαρες απαντήσεις.
Θεωρούμε λοιπόν θετική ή όχι την εξέλιξη για το μεταβατικό πολιτικό σχήμα από τα δύο μόνο, δυστυχώς, μεγάλα κόμματα; Θα πρέπει να τη χαιρετίσουμε ως θετική και όχι ως «κυβέρνηση μαύρου μετώπου» ή «κυβέρνηση του δικομματισμού» ή απλώς «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ». Γιατί μόνο αυτά ακούστηκαν από τα κόμματα της αριστεράς.
Για το ίδιο το γεγονός ως ένα ελάχιστο πρώτο βήμα για να υπερβούμε επιτέλους μια πολιτική κουλτούρα που προτάσσει τις περισσότερες φορές το στενό κομματικό και προσωπικό συμφέρον από το γενικό, δεν ακούστηκε κανένα σχόλιο.
Το συγκεκριμένο βήμα όμως συνδέεται και με την εξασφάλιση της 6ηςδόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης που είναι πολύ μεγαλύτερης σημασίας ζήτημα.
Γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ πρέπει να στηρίξει με ψήφο ανοχής το εγχείρημα της συνεννόησης χωρίς πολλά εφόσον, αστερίσκους και υποσημειώσεις επιδεικνύοντας θετική καταρχήν στάση. Στο ζήτημα όμως της δανειακής σύμβασης πρέπει να είμαστε ακόμα πιο ξεκάθαροι και ανεπιφύλακτα υπέρ της υπογραφής της.
Είναι αδιανόητο για τη δική μας αριστερά να ισχυρίζεται ότι έχουμε ανάγκη τους πόρους των εταίρων μας, αλλά θα την καταψηφίσουμε. Είναι αδιανόητο για τη δική μας αριστερά να λέει δώστε μας τα χρήματα, αλλά εμείς μόνο θα σας καταγγέλλουμε. Και είναι αδιανόητο όχι μόνο γιατί έχουμε ανάγκη τις ευρωπαϊκές χρηματοροές για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά γιατί είναι και ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνουμε εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, εκτός αν έπαψε να μας ενδιαφέρει.
Η συγκεκριμένη συγκυρία διαφέρει από την εποχή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Σήμερα η έξοδος από την Ευρώπη και την ευρωζώνη δεν αποτελεί απλά θεωρητικό ενδεχόμενο. Δυστυχώς, το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη δανειακή σύμβαση, ταυτίζεται σήμερα με το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη.
Συμφωνούμε με αυτό το ευρωπαϊκό πλαίσιο; Ασφαλώς και κατηγορηματικά όχι και αγωνιζόμαστε να το αλλάξουμε. Πρόκειται για ένα ακραία συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο πλαίσιο άσκησης πολιτικής, που, αν συνεχιστεί, θα συμπιέσει ακόμα περισσότερο τους λαούς της Ευρώπης και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε διάλυση την ίδια την Ένωση. Μόνο που αυτό το πλαίσιο δεν το καθορίζουμε εμείς, αλλά η πλειοψηφία των 24 συντηρητικών από τις 27 κυβερνήσεις της Ένωσης.
Συμφωνούμε με τα μέτρα της ασφυκτικής λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα μας; Ασφαλώς και κατηγορηματικά όχι και αγωνιζόμαστε να τα ανατρέψουμε. Ως ΔΗΜΑΡ έχουμε καταθέσει σειρά προτάσεων για τη δίκαιη κατανομή των βαρών, για την αντιστροφή της ύφεσης και την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Όμως μέχρι να μεταστραφεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο άσκησης πολιτικής, και να τεθούν ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα, να προχωρήσει η κοινή οικονομική διακυβέρνηση με ευρωομόλογο, ενισχυμένο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, με αλληλέγγυα διακρατική αντιμετώπιση του χρέους, ανάπτυξη και τόνωση της ζήτησης, που θα επιτρέψουν και στη χώρα μας να αντιμετωπίσει καλύτερα την ύφεση και τη λιτότητα, εμείς τι θα κάνουμε; Θα πούμε όχι στη δανειακή σύμβαση που σημαίνει αποχωρώ και αναχωρώ για τη δραχμή και επιστρέφω όταν η Ευρώπη θα έχει αλλάξει προς προοδευτικότερες και πιο αλληλέγγυες κατευθύνσεις;
Θα συνταχθούμε δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς με τις δυνάμεις του αριστερού λαϊκισμού, του απροκάλυπτου ή συγκαλυμμένου αντιευρωπαϊσμού που αδιαφορούν για την τύχη της χώρας; Γιατί το να λες τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να είναι η Ευρώπη, δεν σημαίνει αυτόματα και αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να είναι η Ευρώπη. Η μόνη διαφορά μας με την αριστερά της ανευθυνότητας δεν μπορεί να είναι μόνο η θετική ανταπόκριση αν κληθούμε για διάλογο στο προεδρικό μέγαρο ή ότι δεν πετάμε γιαούρτια. Σημαντικά, αλλά δεν αρκούν.
Τι μας ενδιαφέρει περισσότερο; Η διάσωση μιας μεταφυσικά και φορμαλιστικά συνεπούς αριστερής ταυτότητας ή η πραγματικότητα της ευθύνης για τη διάσωση της χώρας και των πολιτών της; Να επιλέξουμε την πραγματικότητα της ευθύνης γιατί τότε θα είμαστε και πιο αυθεντική αριστερά που ενδιαφέρεται πραγματικά για τους πιο αδύναμους. Μόνο η αριστερά της συμμετοχής μπορεί να είναι και αριστερά της ανατροπής.
Να τοποθετηθούμε θετικά για τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο και ανεπιφύλακτα για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Είναι ευκαιρία για να ανοιχτούμε ως αριστερά σε ευρύτερα ακροατήρια, με εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση σ` αυτό που εκπροσωπούμε, για το καλό των πολιτών και του τόπου.
Βάσω Κιντή: Παρέμβαση στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ 7/11/2011
Βάσω Κιντή
Τρία είναι τα θέματα που εγείρονται και η θέση μου επί αυτών είναι η εξής:
· Ναι στη δανειακή σύμβαση,
· όχι στη συμμετοχή στην κυβέρνηση διότι δεν είμαστε έτοιμοι ως κόμμα να αναλάβουμε τέτοιες ευθύνες,
· ναι στην ψήφο ανοχής στην κυβέρνηση συνεργασίας.
Πριν προχωρήσω όμως θα ήθελα να ξεκινήσω με ορισμένα ζητήματα δημοκρατικής λειτουργίας στο κόμμα. Λυπάμαι αλλά είναι η δεύτερη φορά που θέτω τέτοια ζητήματα.
1. Ποιο όργανο αποφάσισε ότι δεν συμμετέχουμε στη σχεδιαζόμενη κυβέρνηση; Υποθέτω η Εκτελεστική Επιτροπή. Αν υπήρξε τέτοια απόφαση γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε μαζί με την αιτιολόγησή της όταν το θέμα είναι τόσο κρίσιμο, ότανβγάζουμε ανακοίνωση κάθε τρεις και λίγο ακόμη και για δευτερεύουσας σημασίας θέματα και όταν στο καταστατικό προβλέπεται ότι «Τα όργανα του κόμματος αναρτούν όλες τις αποφάσεις τους στο διαδίκτυο εκτός εάν αποφασίσουν περί του αντιθέτου»;
2. Επίσης στο καταστατικό αναφέρεται ότι «Σε περίπτωση κρίσιμων αποφάσεων όπως συμμετοχή σε Κυβέρνηση… συγκαλείται το σώμα των αντιπροσώπων του τελευταίου Τακτικού Συνεδρίου.» Εντάξει, να μην ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία γιατί δεν προλαβαίναμε. Αλλά γιατί να μην τεθεί το θέμα στην παρούσα ΚΕ χωρίς να βρισκόμαστε ενώπιον προειλημμένων αποφάσεων;
3. Όσοι υποστηρίζουμε κατά καιρούς θέσεις που δεν είναι οι κυρίαρχες στο κόμμα έχουμε υποστεί σφοδρές και ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις από μέλη του κόμματος.
Πάμε τώρα στην ουσία:
Γιατί αποφάσισε η Εκτελεστική Επιτροπή εναντίον της συμμετοχής στη σχεδιαζόμενη κυβέρνηση; Υποθέτω ότι είχε κάποια επιχειρήματα εναντίον της συγκεκριμένης κυβέρνησης διότι ως κόμμα δεν είμαστε εκ προοιμίου και εν γένει αντίθετοι στη συμμετοχή σε κυβερνήσεις. Αν υπήρχαν επιχειρήματα εναντίον της συμμετοχής στη συγκεκριμένη κυβέρνηση, αυτό σημαίνει ότι ξέρουμε τις προδιαγραφές αυτές της κυβέρνησης και αποφασίζουμε να μην μετέχουμε. Τότε γιατί λέμε ότι θα περιμένουμε να δούμε τις προδιαγραφές αυτής της κυβέρνησης για να αποφασίσουμε αν θα τη στηρίξουμε; Δηλαδή ξέρουμε τις προδιαγραφές για να πούμε ότι δεν μετέχουμε αλλά δεν τις ξέρουμε όταν είναι να πούμε αν θα τη στηρίξουμε; Πάλι μισόλογα και δικολαβισμοί; Δηλαδή τι πρέπει να γίνει για να μιλήσουμε καθαρά;
Εμφανιζόμαστε προσεκτικοί γιατί θέλουμε να κάνουμε τους υπεύθυνους. Αλλά αυτό δεν είναι υπευθυνότητα. Είναι προσομοίωση υπευθυνότητας. Επί μεγάλο διάστημα η μόνη μας μέριμνα και για πολλά θέματα δεν είναι τι πρέπει να γίνει για το συμφέρον της χώρας αλλά τι πρέπει να πούμε για να φαινόμαστε υπεύθυνοι και όχι για να είμαστε υπεύθυνοι. Πασχίζαμε διαρκώς να ικανοποιήσουμε δύο ειδών ακροατήρια. Επιπλέον οι προτάσεις που κάναμε δεν χαρακτηρίζονταν από υπευθυνότητα και λογική συνέπεια. Είτε φαινόταν να συμφωνούμε με ορισμένες αποφάσεις (π.χ. της 21/7) αλλά να μην δεχόμαστε όσα απέρρεαν από αυτές (π.χ. θέλουμε το δάνειο, αλλά δεν θέλουμε τις υποχρεώσεις) είτε προτείναμε πράγματα τα οποία αποδεικνύονταν λιγότερο επωφελή για τη χώρα σε σχέση με όσα αποφασίζονταν στην Ευρώπη τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο. Και αντί να επιδοκιμάσουμε αυτή την εξέλιξη, εφευρίσκουμε λόγους για να αποστασιοποιηθούμε.
Αυτά τα κάνουμε για να μας φέρουν ποσοστά. Εγώ αμφισβητώ ότι μας φέρνουν. Τα ποσοστά που βλέπουμε πρόσφατα στη δημοσκοπήσεις οφείλονται στην κατάρρευση του Πασόκ η οποία ασφαλώς θα ανακοπεί γιατί το Πασόκ θα επανασυσπειρωθεί. Και τότε θα δούμε πώς θα πείσουμε τους πολίτες που σκέφτονται και έχουν ήδη απομακρυνθεί από εμάς ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν αυτές τις ανακολουθίες και τις παλάντζες. Να θυμίσω δε, με όλον τον σεβασμό στον πρόεδρο ότι και ο Κωνσταντόπουλος ήταν επί μακρόν πρώτος σε δημοφιλία.
Θα κλείσω με το μείζον ζήτημα. Είναι προφανές ότι τόσο η δανειακή σύμβαση με τις υποχρεώσεις που επιβάλλει, όσο και η κυβέρνηση που καλείται να την εφαρμόσει είναι καλά πράγματα για τη χώρα. Αν θέλετε, είναι η μόνη οδός σωτηρίας και, υπ’ αυτή την έννοια, καλά. Αυτά εν μέρει τα έχει αναγνωρίσει και το κόμμα. Εφόσον τα αναγνωρίζει πρέπει και να τα ψηφίσει ή τουλάχιστον να δείξει ότι δεν συντάσσεται με τους ανεύθυνους που θα ψηφίσουν κατά (αυτός είναι ο λόγος που προτείνω ψήφο ανοχής ως έσχατο μέσο διαφοροποίησης). Εκτός εάν καταφύγει στις λεκτικές ακροβασίες του Σαμαρά ο οποίος ισχυρίζεται πως όταν λέει ότι κάτι είναι αναπόφευκτο σημαίνει ότι το αποδέχεται και το ψηφίζει. Τι εννοεί ο πρόεδρος όταν λέει ότι οι Παπανδρέου και Σαμαράς «εξάντλησαν την υπομονή της κοινωνίας»; Εννοεί να σταματήσουν ή να την κάνουν την κυβέρνηση; Αυτές τις αμφισημίες και τους λεκτικούς ακροβατισμούς χρησιμοποιούσαμε και με τις εκλογές Λέγαμε ότι οι εκλογές θα προκύψουν αναγκαία. Ούτε αν τις θέλουμε ούτε αν δεν τις θέλουμε.
Είναι ανεύθυνο να λέμε ότι πρέπει να πάρουμε την 6η δόση και το δάνειο αλλά τα μέτρα για να γίνει αυτό πρέπει να τα ψηφίσουν άλλοι κι εμείς να είμαστε μετά στον δρόμο διαμαρτυρόμενοι. Κρυβόμασταν πίσω από τους βουλευτές του Πασόκ (το είχα πει και τότε με το μεσοπρόθεσμο) και τώρα θα κρυβόμαστε ακόμη πιο άνετα πίσω από τη νέα πλειοψηφία για να βγάζουν αυτοί το φίδι από την τρύπα και να κάνουμε εμείς ανέξοδη αντιπολίτευση με μεγάλο όμως κόστος για τη χώρα. Ούτε μπορεί να λέμε να αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που έφεραν τη χώρα ως εδώ. Είναι σαν λέμε ότι δεν θα σώσω κάποιον που πνίγεται στη θάλασσα επειδή δεν ήμουν εγώ που τον έσπρωξα μέσα. Ειδικά μάλιστα όταν αυτός που πνίγεται περιλαμβάνει τους πιο προσφιλείς σε μένα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική με μόνο στόχο την άνοδο των ποσοστών μας. Είναι καιρός να βάλουμε πάνω από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις μας τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου