Ένα ς παραλληλισμός ίσως και αυθαίρετος

¨Οταν η ελληνική επανάσταση είχε φτάσει σε αδιέξοδο οι Έλληνες επαναστάτες δέχτηκαν την ναυμαχία του Ναυαρίνου ως αναγκαία διεθνή παρέμβαση (που εξυπηρετούσε βέβαια τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων) που με την πίεση της διεθνούς κοινής γνώμης αποκατέστησε το δίκαιο του αγώνα των Ελλήνων.
Σήμερα που η επανάσταση στην Λιβύη κινδυνεύει να εξελιχθεί σε λουτρό αίματος και ήττα των επαναστατών η διεθνής κοινότητα επεμβαίνει για να δικαιώσει τους επαναστάτες που ζητούν δημοκρατία και να αποκλεισθεί ένας εμφλυλιος πόλεμος ( εξυπηρετώντας βεβαίως τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων).
Μπορεί η σκεψεις μου να υπερβαίνουν την επιστήμη της ιστορίας και οι συνθήκες να είναι διαφορετικές, σήμερα όμως υπάρχει ο ΟΗΕ και η απόφαση πάρθηκε κατά κάποιο τρόπο δημοκρατικά και κανείς δεν ισχυρίζεται πως η διεθνής κοινότητα πρέπει να σιωπά μπροστά σε εγκλήματα ...Συμφψωνώ βέβαια 'οτι ανάλογες αποφάσεις δεν πάρθηκαν  στην Παλαιστήνη ή και στην Κίνα αλλά εκεί δεν υπήρξε η πλειοψηφία που χρειαζ'οταν γιατί τα συμφέροντα των μεγάλων δεν ταυτιζόταν ή γιατί  απλ'α δεν τους έπαιρνε. Κάπως έτσι γραφόταν η ιστορία πάντα και κάθε λαός όπως και οι Έλληνες αξιοποίησαν τις καταστάσεις και πέτυχαν το ακατόρθωτο (βλέπε Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, ...)