Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Ανώνυμος είπε...
Ένα καράβι μεσοπέλαγα με την βελόνα της πυξίδας να γυρίζει σαν τρελή.
Μιά κοινωνία που δεν ξέρει ποιός είναι ο εχθρός ο φίλος ο στόχος.
Ανατροπή στην ανατροπή και τελικά όσο και να προσπαθεί κανείς δεν μπορεί να καταλήξει σε συμπεράσματα.
Όλοι έχουν ατελείωτα ράμματα για τις γούνες των άλλων.
Δεν μπορεί να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από το ψέμα, τα πραγματικά γεγονότα από την υπερβολή ή την σκοπιμότητα.
Παράλογες καταστάσεις που υπάρχουν εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια και βγαίνουν σαν αποκαλυπτικά ρεπορτάζ σήμερα.
Ένας ολόκληρος λαός στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Δεν παλεύω πλέον για ψωμί αλλά για χάπια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: